καλιστρώ

καλιστρῶ, -έω (Α) (επιτατ. τ. τού καλώ*)

καλώ επιτακτικά, έντονα («ἀπὸ τῶν τεγῶν ἐκαλίστρουν τοὺς παριόντας», Δημοσθ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταρρηματικό παράγωγο τού καλῶ που σχηματίστηκε πιθ. μέσω ενός ουσ. σε -τήρ (* καλισ-τήρ)].